29 April, 2014
03 June, 2013
करिअर मार्गदर्शनाची गरज
नुकतेच बारावी चे निकाल जाहीर झाले आणि दहावी चे सुद्धा लवकरच होणार
आहेत असे प्रसिद्ध झाले आहे. दहावी नंतर आणि बारावी नंतर विद्यार्थ्याना कोणकोणते कोर्सेस
उपलब्ध आहेत? आणि किती टक्के मार्क्स च्या विद्यार्थ्यांनी कोणत्या कोर्सेस
साठी प्रयत्न करावेत यासाठी त्याना मार्गदर्शन तज्ञ लोकांकडून विस्तृत प्रमाणात दूरदर्शन
वरून होणे गरजेचे आहे कारण आजचे सर्वच पालक हे याबाबतची पूर्ण माहिती
असणारे नसतात आणि विशेषत: ग्रामीण भागातील पालक हे तर नवीन नवीन निघालेल्या
अनेक व्यावसायिक कोर्सेस बद्दल पूर्णपणे अनभिज्ञ असतात. या सर्वाना योग्य
मार्गार्षानाची नक्कीच गरज असते. परंतु आज आपण पहात आहोत कि जवळपास सर्व
वाहिन्या वर IPL चे फिक्सिंग,श्रीनिवासन चा राजीनामा ,दालमियाची नियुक्ती,शरद पवारांची मानहानी ,अनेकांनी व्यक्त
केलेली याबाबतची मते,,इत्यादी इत्यादी वर चर्चा आणि
बातम्या देण्याची मोठ्या प्रमाणावर चढाओढ लागलेली आहे असे चित्र दिसते.
वास्तविक क्रिकेट ला किती महत्व द्यावे हे ठरविण्याची आज वेळ आली आहे.
क्रिकेट पेक्षा आपल्या शालेय जीवनातून महाविद्यालयीन जीवनात प्रवेश
करणार्या युवकाला आणि देशाच्या भावी आधार स्तंभाला पूर्ण आणि सविस्तर
मार्गदर्शनाची गरज असून आजचे गब्बर शिक्षण सम्राट हे जबर फी आकारून या
तरुणांना पद्धतशीरपणे फसवणूक करतात आणि बिचारे पालक इकडून तिकडून मोठ्या
कष्टाने जमविलेले सर्व पैसे या निगरगट्ट झालेल्या संस्था चालकांच्या घशात
घालून मोकळे होतात. पण सर्व सविस्तर माहिती घेवून जर प्रवेश घेण्याचे
ठरविले तर नक्कीच या सर्व गैर्प्रकाराना आळा बसू शकतो. त्यासाठी सर्व पालक
आणि विद्यार्थी या दोघांनीही घाई न करता शांतपणे सर्व माहिती घेवूनच पुढचे
पाउल उचलावे आणि होणारी फसवणूक टाळावी .
महादेव विश्वनाथ कापुसकरी
25 May, 2013
क्रिकेट मधील फिक्सिंग आणि प्रेक्षक
I P L ची
फिक्सिंग नुकतीच उजेडात आलेली आपण म्हणजेच सर्व क्रिकेट प्रेमींनी वर्तमान
पत्रातून आणि दूरदर्शन वर पहिलीच असेल. किती हे पैशासाठी नैतिक अध:पतन
म्हणायचे ?
17 May, 2013
30 March, 2013
संजय दत्त यांच्या शिक्षेत माफी देणे योग्य कि अयोग्य ?
सर्वोच्च
न्यायालयाने संजय दत्त याला पाच वर्षे शिक्षेच्या निर्णयावर शिक्कामोर्तब
केले आणि इकडे सर्व चित्रपट सृष्टी आणि संजय दत्त शी संबंध असलेले सर्व लोक
बेचैन झाले . आणि लगेच या शिक्षे ला राज्यपालांनी त्यांच्या अधिकारात माफी
द्यावी अशी चर्चा संजय च्या निकटवर्तीयांकडून सुरु झालि. आणि त्यासाठी
लॉबिंग साठी प्रसार माध्यमांचा वापर चालू होवून भट्टी गरम झाल्यावर जशी
आपापली पोळी भाजून घेतली जाते तसे सर्वांचे प्रयत्न सुरु झाले आणि प्रत्येक
प्रसार मध्यम वाले आपली बातमी कशी भडक होईल याची खबरदारी घेवून आपापले
कवरेज कसे प्रक्षोभक होईल याची व्यवस्था करण्यात मग्न झाले . पण एक गोष्ट
कोणीही लक्षात घेत नव्हते कि असे करणे कितपत योग्य आहे ?
न्यायमूर्ती काटजू यांनी तर अगदी कहर केला आणि राज्यपालाना पत्र लिहिले सुद्धा !तसे पाहिले तर काटजू याना कोणत्याही वादग्रस्त प्रकरणात आ बैल मुझे मार असे अंगावर ओढवून घेण्याची त्यांची modus operandi आहे असे दिसते.
अमरसिंग, जया बच्चन ,इत्यादी प्रभृतीनी तर राज्यपालांची प्रत्यक्ष भेट घेवून संजय यांच्या सर्वोच्च न्यायालयाने दिलेल्या शिक्षेला माफी द्यावी अशी मागणी केलि. भारतीय संविधानातील उपलब्ध असलेल्या आणि संजय दत्त याने केलेल्या गुन्ह्यांसाठी प्रचलित कायद्याच्या सर्व प्रावाधाना प्रमाणेच सर्व गोष्टींचा अतिशय सूक्ष्मपणे अभ्यास करूनच हि शिक्षा दिली गेली आणि या शिक्षेचा सर्वांनी अतिशय आदरपूर्वक स्वीकार करावा हे या सर्व मंडळीकडून अपेक्षित आहे. आणि जर माफी दिली गेली तर हा अतिशय चुकीचा पायंडा पडेल हि गोष्ट सर्वांकडून दुर्लक्षिली जात आहे असे दिसते. अश्या प्रकारे गुन्हेगारांना जर राज्यपाल माफी देव लागले तर न्यायालयाचे महत्व काय राहिले ?
वकिलांनी सरळ राज्यापालाकडेच केस चालवावी आणि त्यांनीच निकाल द्यावा .
दुसरीकडे स्वत: संजय दत्त असे म्हणतो कि हि शिक्षा मला मान्य आहे आणि मी साडेतीन वर्षे जेल मद्धे राहण्यास तयार आहे मग इतर लोकांनी काय म्हणून हि नाटके करावीत ?
आणि या गोष्टीकडे कोणीही लक्ष देण्यास तयार नाही कि १९९३ च्या दंगलीत २५७ निष्पाप लोकांचे प्राण गेले होते. जर जया बच्चन किंवा काटजू तसेच अमरसिंग यांच्या कुटुंबियातील कोणी सदस्य या दुर्दैवी मृतामद्धे असला असता तर अश्या परीस्थित सुद्धा या लोकांची हीच भूमिका राहिली असती काय ?
16 March, 2013
धुलीवंदन
पण कितीही प्रयत्न झाले तरीही शेवटी आकाशाला थोडीच गवसणी घालू शकणार ?
1972 पेक्षाही या वर्षीच्या दुष्काळाची तीव्रता अधिक आहे असे सांगितले जात आहे. अनेक जिल्ह्यांच्या ग्रामीण भागात पिण्याच्या पाण्याचे फार मोठ्या प्रमाणावर दुर्भिक्ष्य जाणवत आहे आणि एवढेच नव्हे तर जनावराना देखील पिण्यासाठी पाणी आणि चारा उपलब्ध नसल्यामुळे अनेक शेतकरी स्थलांतर करून जिथे पाणी आहे अश्या ठिकाणी जात आहेत.
औरंगाबाद येथे पाण्याची अत्यंत कमतरता असताना देखील तेथील बियर च्या कंपन्याना मात्र पाण्याचा कोटा वाढवून मिळाल्याचे दूरदर्शन च्या z चोवीस तास या वाहिनीने आकडेवारी सहित दाखविले आणि विशेष म्हणजे त्यांच्या उत्पादनात अजिबात घट होणार नाही हि काळजी घेतली जाते हे पाहून मनाला वेदना झाल्या.
अजून तर मार्च चे पंधरा दिवस ,एप्रिल चा पूर्ण महिना ,मे चा पूर्ण महिना आणि जून चे पंधरा दिवस असे एकूण तीन महिने या खडतर प्रवासातून जाणे बाकी आहे व हा प्रवास प्रत्येक दिवसागणिक अधिक अधिक खडतर होत जाणार आहे यात काहीच शंका नाहि.
ज्याना जशी मदत करता येईल तशी प्रत्येकाने दुष्काळग्रस्त पिडीताना मदत करावी आणि प्रत्येकाने पाण्याचा वापर खूप जपून करावा कारण यापुढे हि पाणी वरचेवर कमीच होत जाणार असे संकेत भूगर्भ अभ्यासक देत आहेत.
27 मार्च रोजी धुलीवंदन हा सन येत आहे. तरुणाई साठी हा सन म्हणजे रंग खेळून आनंद घेण्याची जणू पर्वणीच असते. मात्र गेल्या काही वर्शामद्धे धुलिवन्दना च्या सणाला काहीसे विकृत स्वरूप येत आहे किंबहुना असे स्वरूप आणणे हि एक प्रकारची फ्याशन बनत चालली आहे. याला कारण म्हणजे या दिवशी होणारा दारू चा वापर.
तरुण मुले आणि मध्यम वयाचे नागरिक सुद्धा या दिवशी दारू,भंग,आणि नशा आणणारे तत्सम जे काही प्रकार असतात आशाचे मोठ्या प्रमाणावर सेवन करतात आणि अतिशय अश्लील भाषेत रस्त्याने मोठ्या आवाजात शिवीगाळ करतात आणि घोषणा देत फ़िरतात. यात अनेक प्रतिष्ठित हि सामील होताना दिसतात आणि आपण काय करतो आहोत याची कुणालाही काहीच लाज वाटत नाही कारण हे सर्व जन असे समजतात कि हा सन म्हणजे अश्या प्रकारच्या कार्या साठी हक्काचा दिवस आहे.
हे सर्व बंद झाले पाहिजे आणि त्यासाठी समाजातील जो काही बुद्धिवादी वर्ग आहे त्यांनी शासनाची तसेच सर्व पक्षातील राजकीय नेत्यांची मदत घेवून आनि तरुण मुलांपैकी जी काही शिक्षित आणि समजदार आहेत अशा सर्वांची एक बैठक घेवून काही तरी विधायक कामामद्धे हा दिवस घालविण्यासाठी प्रयत्न केल्यास काही तरी बदल होवू शकेल.
एकीकडे दुष्काळा मुळे पाण्याचा अत्यंत तुटवडा आणि जर दुसरीकडे आपण रंग उधळण्यासाठी पाणी वापरणे हे कितपत योग्य आहे हे सद्सद्विवेक बुद्धीने ज्याचे त्याने ठरवावे.
01 March, 2013
आपला शेतकरी
शेतकर्या च्या मुलभूत प्रश्नाबाबत आणि त्यांच्या अडचणी बाबत लिहिणारे आणि बोलणारे खूप नेते आहेत पण आजपर्यंत सर्व सामान्य शेतकरी या वर्गाला कुणीच वाली नाही हे दुसरे सत्य
आहे. उत्पादन खर्चावर आधारित शेतीमालाला भाव जो पर्यंत शेतकर्याला मिळत
नाही तो पर्यंत या शेतकर्याला कोणी सुखी पाहू शकणार नाहि.
आज आपण पाहतो कि साध्या टाचणी पासून ,टूथ पेस्ट ,खिळे ,नट बोल्ट ,इत्यादि इत्यादी वस्तू पासून मोठया उत्पादनाकडे पहा प्रत्येकाला आपण उत्पादित केलेल्या वस्तूचे उत्पादन खर्च लावून त्यांवर आपला नफा लावून आणि त्या वस्तूंवर किमत सुद्धा छापण्याची मुभा आहे त्यामुळे सर्वाना त्यांचा नफा निश्चित मिळण्याची हमी आहे. पण जगाच्या पाठीवर केवळ भारतीय शेतकरी हा एकच घटक असा आहे कि याने वर्षाचे तीनशे पासष्ट दिवस राब राब राबायचे आणि कष्टातून मिळालेल्या उत्पादनाचा भाव मात्र ठरविण्याचा हक्क यां दुर्दैवी घटकाला मुळीच नाहि. हा काय न्याय आहे ?
अनेकाना शेतकर्याबद्दल सहानुभूती आहे ,अनेक जन त्यावर लिहितात सुद्धा. पण न्याय देण्यासाठी ठोस कार्य करणारे कोणीच नाहि ?
मी स्वत: शेतकरी कुटुंबातील असल्यामुळे त्यांच्या सर्व वेदना ,व्यथा मी समजू शकतो आणि स्वत: सुद्धा अनुभवतो. पण करणार काय ?
कधी कधी मनाचा खूप उद्वेग होतो ,मन संवेदनशील असल्यामुळे मनाला या
गोष्टींमुळे वेदना होतात पण या निगरगट्ट आणि भ्रष्टाचाराणे बरबटलेल्या
राजकीय नेत्यांना शेतकर्या साठी दयेचा पाझर कधी फुटेल हे आपण कसे सांगू
शकणार ?
आज आपण पाहतो कि साध्या टाचणी पासून ,टूथ पेस्ट ,खिळे ,नट बोल्ट ,इत्यादि इत्यादी वस्तू पासून मोठया उत्पादनाकडे पहा प्रत्येकाला आपण उत्पादित केलेल्या वस्तूचे उत्पादन खर्च लावून त्यांवर आपला नफा लावून आणि त्या वस्तूंवर किमत सुद्धा छापण्याची मुभा आहे त्यामुळे सर्वाना त्यांचा नफा निश्चित मिळण्याची हमी आहे. पण जगाच्या पाठीवर केवळ भारतीय शेतकरी हा एकच घटक असा आहे कि याने वर्षाचे तीनशे पासष्ट दिवस राब राब राबायचे आणि कष्टातून मिळालेल्या उत्पादनाचा भाव मात्र ठरविण्याचा हक्क यां दुर्दैवी घटकाला मुळीच नाहि. हा काय न्याय आहे ?
अनेकाना शेतकर्याबद्दल सहानुभूती आहे ,अनेक जन त्यावर लिहितात सुद्धा. पण न्याय देण्यासाठी ठोस कार्य करणारे कोणीच नाहि ?
मी स्वत: शेतकरी कुटुंबातील असल्यामुळे त्यांच्या सर्व वेदना ,व्यथा मी समजू शकतो आणि स्वत: सुद्धा अनुभवतो. पण करणार काय ?
25 September, 2012
सार्वजनिक गणेश उत्सवाचे स्वरूप : काल आणि आज
परंतु जसजसा काल बदलत गेला तसे गणेशोत्सवाचे स्वरूपही बदलत गेले आणि विशेषत: युवावर्ग या उत्सवात मोठ्या प्रमाणावर आकर्षित झाला आणि या उत्सवातील व्याख्यानमाला आणि कौटुंबिक नाटके इत्यादी प्रकार मागे पडून त्याजागी चित्रपटातील भडक स्वरूपातील गाण्यावर नाच करणे ,दारू पिवून धांगड धिंगा करणे ,गणेश मूर्ती पुढे जुगार खेळणे जमा झालेल्या प्रचंड वर्गणीची उधळपट्टी करणे असे प्रकार चालू झाल्यामुळे अनेक ठिकाणी खरे गणेश भक्त बाजूलाच रहात आहेत.अर्थात ह्या गोष्टी सर्वच ठिकाणी नाहीत ,अनेक ठिकाणी अजूनही चांगले उपक्रम अवश्य घेतले जातात मात्र हे प्रमाण कमी आहें.
मात्र दुर्दैवाने असे म्हणावे लागेल की लोकमान्य टिळकांचा एवढा चांगला उदात्त हेतू हा काळाआड जावू पहात आहें आणि या वेगवान आणि संगणकीय युगात नवीन प्रवाह येवू पहात आहेत .
02 August, 2012
टीम अण्णांचा दुर्दैवी निर्णय
19 June, 2012
अमीर ला राज्यसभेचे खास आमंत्रण
किंवा लोकसभेचे सभापती किंवा राज्यसभेचे सभापती स्वत: ह्या विषयावर विशेष अभ्यास करून या क्षेत्रातील सर्व गैरप्रकार उघडकीस आणू शकले असते तर भारतीय संसदेचा आदर सामान्य नागरिकांच्या मनात नक्कीच दुणावला असता असे वाटते.
सत्यमेव जयते द्वारे आजपर्यंत अमीर खान ने जे काही विषय मांडले आणि त्यातील गैरप्रकार जनतेसमोर आणले त्याला खरोखर तोड नाही.अमीर हा खरोखर अमीर ( श्रीमंत ) आहें केवळ नावाने नव्हे तर विचाराने सुद्धा ! या अमीरचे हार्दिक अभिनंदन आणि त्याला सलाम !
10 June, 2012
गुटका आणि तंबाखू बंदी : एक स्तुत्य निर्णय
अशी बंदी घालून तोंडघशी पडण्यापेक्षा उत्पादनावरच बंदी घालून हा विषयच संपविणे शक्य होत नाही काय ?
21 May, 2012
सत्यमेव जयते !
ह्या सिरीयल सारखे यश अशा प्रकारच्या कोणत्याही सिरीयलला इतक्या अल्पावधीत कधी मिळाले नाही.
जिकडे तिकडे फेसबुक वर,वर्तमान पत्रान्मद्धे ,नियत कालीकान्मद्धे सर्व ठिकाणी चर्चा सत्यमेव जयते चीच.
आणि या विषयांवर एवढे सारे पाहिल्यानंतर समाजात जे काही चांगले घटक आहेत की ज्यांनी थोडेसे कष्ट घेतले तर हे सारे चित्र बदलू शकते.आणि २०-२५ % जरी बदल झाला आणि काही लोकांचे मतपरिवर्तन होवून वाईट प्रथाणा जर फाटा मिळाला तर फार मोठे यश या कार्यक्रमाला मिळाले असे सिद्ध होईल.हा कार्यक्रम तयार करण्यासाठी फार मोठे परिश्रम घेतलेले दिसत आहेत.आज ज्यांचेकडे लग्नाची मुले किंवा मुली आहेत त्यांनी तर हा कार्यक्रम पाहणे फार गरजेचे आहें.विशेषता: मुलींच्या पालकांनी जर असे हुन्ड्याचे मागणीचे प्रकार किंवा मुलीला त्रास देण्याचे प्रकार होत असतील तर या गोष्टी कश्या प्रकारे हाताळायच्या यातून शिकता येईल.
अमीर खान आणि Reliance foundation यांचे श्रेय फार मोठे आहें यात कोणताही वादच नाही.
भारत देश हा क्रशिप्रधान आहें आणि देशातील जवळपास सत्तर टक्के लोकसंख्या या व्यवसायावर अवलंबून आहेत.मात्र त्यांच्या व्यथा या सिरीयल वाल्यांनी परिणामकारक पद्धतीने जर जगापुढे मांडला तर फार बरे होईल.
शेतकर्यांचे शोषण समाजातील सर्व घटकाकडून ,शासनाकडून कसे होते याचे जिवंत चित्रण होणे आवश्यक आहें.
पुढे मागे या सिरीयल ने हा विषय घेतला तर या शोशिताना थोडा दिलासा मिळेल.
28 April, 2012
बालपण वाचवा ...( Save Childhood )
भारतात बालकामगार कायदा केवळ कागदावरच आहें प्रत्यक्षात त्याची अंमलबजावणी अजिबात कुठे दिसत नाही.
आपण आपल्या दैनंदिन जीवनात जिथे जिथे जातो तेथे सभोवताल सहज दृष्टीक्षेप टाकला तर आपल्याला असे दिसेल की प्रत्येक ठिकाणी मोठ्या प्रमाणावर बालकामगार अत्यंत तोकड्या मजुरीच्या मोबदल्यात निर्घ्णपणे राबविले जात असलेले दिसतील .
काय चूक आहें या बिचार्या चिमुकल्यां बालकांची ? त्यांचे हसण्या,बागडण्याचे,खेळण्याचे वय असताना त्याना क्रूरपणे कामावर जुंपले जात आहें .संपूर्ण भारतात या बालकामगारांची संख्या किती आहें याचा शोध घेण्याचे काम हाती घेवून जर प्रामाणिकपणे सर्वे केला तर निश्चितपणे सर्वाना आश्चर्य करण्याची वेळ येईल अशी आकडेवारी समोर येवू शकते.अनेक वर्षांपूर्वी केलेल्या बालकामगार कायद्यात संशोधन करून बालकाना कामावर ठेवणार्या संस्थाना तसेच या बालकांच्या पालकाना सुद्धा दंडित करण्याची तरतूद होणे आवश्यक आहें.
या निरागस बालकाना जेव्हा श्रीमंत कुटुंबातील त्यांच्या वयाची मुले शाळेत जाताना,खेळत असताना,किंवा बागडत असताना पाहून काय वाटत असेल हि कल्पना करवत नाही.
IPL क्रिकेट च्या संयोजकांना या खेळातून करोडो नव्हे तर अब्जो रुपये मिळतात कारण त्याशिवाय एकेका खेळाडू साठी हे लोक बोली लावून करोडो रुपयांना त्याना विकत घेतात आणि तेथे नाचणार्या चीअर गर्ल्स ना सुद्धा लाखो रुपये दिले जातात .
यापेक्षा बालकामगारांकडे लक्ष केंद्रित करून त्या बिचार्या चिमुकल्यांचे हरवलेले बालपण त्याना बहाल करण्यासाठी काही मदत केली तर त्यांच्या चेहऱ्यावरील हास्य परत आलेले पाहण्यातील आपल्याला मिळणारा आनंद क्रिकेटचा सामना पाहून मिळणार्या आनंदापेक्षा नक्कीच श्रेष्ठ असेल.नाही का ?
पहा हि छायाचित्रे आणि आपल्या काळजाचा ठोका कुठे चुकतो का ते तपासा !
बसमतनगर जी.हिंगोली.
27 April, 2012
राहुल गांधींचा सातारा दौरा
दुष्काळी भागात स्वत: जावून तेथील पिडीत लोकांच्या वेदना जाणून घेण्याची जाणीव होणे हा संवेदनशीलतेचा भाग आहें जो की प्रत्येक नेत्यामद्धे आढळत नाही.मी व्यक्तिश: राहुल गांधी यांचा आदर करतो कारण काहीतरी वेगळेपण या तरुणात आहें.
मुंबई ला येवून लोकल ने प्रवास करणे,उपनगरातील स्टेशन समोरील ATM मधून पैसे काढणे,मजुरांसोबत काम करणे,एखाद्या गरीब नागरिकाच्या झोपडीत जाऊन रात्रभर खाटेवर झोपून मुक्काम करणे,इत्यादी गोष्टी करणे म्हणजे केवळ स्टंट करण्यासाठी आहेत हे मी मानत नाही .यासाठी एक प्रकारची जिगर लागते आणि ती जिगर गांधी घराण्यातील या तरुनामद्धे निश्चितपणे पुरेपूर आहें .
सातारा येथील दुष्काळ पिडीत लोकांच्या भावना जाणून घेवून त्यांच्यासाठी काय करता येईल अशा भावनेनेच हि भेट असावी .
महादेव विश्वनाथअप्पा कापुसकरी
बसमतनगर जी.हिंगोली
मो. 9423141008
26 April, 2012
सचिन तेंडूलकर ( खासदार )
सचिन चे हार्दिक अभिनंदन !
सचिन सारख्या निस्प्रह,कर्तबगार आणि प्रामाणिक तसेच त्याच्याकडे सोपविलेले काम पूर्ण क्षमतेने करणारया आणि विशेष म्हणजे सर्वांचा लाडका असलेल्या व्यक्तीकडे समाजाची सेवा करण्याची संधी देणार्या पंतप्रधानांच्या कार्यालयास मनापासून सलाम !
इतर कोणी तरी लोक किंवा विनोद कांबळी या त्याच्या मित्रांकडून असे मेसेज येत आहेत की त्याने राजकारणात जाऊ नये पण त्याने का जाऊ नये ?
आज देशाला सचिन सारख्या सच्च्या दिलाने काम करणार्या नेत्यांची खरी गरज आहें .
मला खात्री आहें की भारत रत्न हि पदवी देण्यापेक्षा एक खासदार म्हणून काम करण्याची संधी देणे हे केव्हाही श्रेष्ठ आहें .
सचिनला सुचना देणार्यांच्या यादीत अनेक लोक त्याच्या जवळचे असू शकतात परंतु त्याने कोणाचेही न ऐकता हि चालून आलेली संधी सोडू नये आणि या संधीचे सोने कसे करता येईल याचा सर्वांगाने विचार करावा असे वाटते.
सचिन सारख्या निस्प्रह,कर्तबगार आणि प्रामाणिक तसेच त्याच्याकडे सोपविलेले काम पूर्ण क्षमतेने करणारया आणि विशेष म्हणजे सर्वांचा लाडका असलेल्या व्यक्तीकडे समाजाची सेवा करण्याची संधी देणार्या पंतप्रधानांच्या कार्यालयास मनापासून सलाम !
इतर कोणी तरी लोक किंवा विनोद कांबळी या त्याच्या मित्रांकडून असे मेसेज येत आहेत की त्याने राजकारणात जाऊ नये पण त्याने का जाऊ नये ?
आज देशाला सचिन सारख्या सच्च्या दिलाने काम करणार्या नेत्यांची खरी गरज आहें .
मला खात्री आहें की भारत रत्न हि पदवी देण्यापेक्षा एक खासदार म्हणून काम करण्याची संधी देणे हे केव्हाही श्रेष्ठ आहें .
सचिनला सुचना देणार्यांच्या यादीत अनेक लोक त्याच्या जवळचे असू शकतात परंतु त्याने कोणाचेही न ऐकता हि चालून आलेली संधी सोडू नये आणि या संधीचे सोने कसे करता येईल याचा सर्वांगाने विचार करावा असे वाटते.
10 April, 2012
जात प्रमाणपत्राची पडताळणी
जातीचे प्रमाणपत्र आपल्याला उपजिल्हाधिकारी कार्यालयातून दिले जाते.आणि हे देत असताना तहसीलकार्यालयामार्फत आपली सर्व कागदपत्रे तपासून पाहिली जातात आणि त्याची छाननी करून व सर्व सत्यतापडताळून पाहिली जावून आपली फाईल एकेक टेबल पुढे सरकत जाते.आणि शेवटी सर्व सोपस्कार पूर्ण करूनआपल्याला जातीचे प्रमाणपत्र दिले जाते.
आपल्याला हे प्रमाणपत्र मिळाल्यानंतरही आपली फरपट संपत नाही.जेव्हा केव्हा निवडणुका येतात तेव्हा याप्रमाणपत्राची वैधता ( VALIDITY ) करून घ्यावी लागते.हे कशामुळे?
ज्या यंत्रणेद्वारे जातीचे प्रमाणपत्र दिले गेले ती यंत्रणा म्हणजे शासन.मग या शासनाच्या अधिकृत क्लास वन आणिसुपर क्लास वन अधिकार्यांनी एकेक कागदपत्रे अक्षरश:चाळणीतून तपासूनच हे प्रमाणपत्र दिले ना.... मग हियंत्रणा विश्वासार्ह नव्हे काय? जर विश्वासार्ह आहे तर मग VALIDITY कशासाठी?
जर का एखादी फाईल VALIDITY न होता लातूर येथून जर परत आली तर हे प्रमाणपत्र देणारा अधिकारी दोषीआहे असे समजावे काय?
VALIDITY चे एक टेबल जर उपजिल्हाधिकारी कार्यालयातच वाढविले तर जमणार नाही काय? काय तो येथेचफैसला होवून सामान्याची ससेहोलपट तरी होणार नाही.कारण जातीचे प्रमाणपत्र मिळविताना किती कष्ट लागतातहे प्रमाणपत्र काढ्लेल्यालाच माहित...
प्रशासनाने या बाबत जरूर सकारात्मक विचार केल्यास जनतेला नक्कीच दिलासा मिळू शकेल.
आपल्याला हे प्रमाणपत्र मिळाल्यानंतरही आपली फरपट संपत नाही.जेव्हा केव्हा निवडणुका येतात तेव्हा याप्रमाणपत्राची वैधता ( VALIDITY ) करून घ्यावी लागते.हे कशामुळे?
ज्या यंत्रणेद्वारे जातीचे प्रमाणपत्र दिले गेले ती यंत्रणा म्हणजे शासन.मग या शासनाच्या अधिकृत क्लास वन आणिसुपर क्लास वन अधिकार्यांनी एकेक कागदपत्रे अक्षरश:चाळणीतून तपासूनच हे प्रमाणपत्र दिले ना.... मग हियंत्रणा विश्वासार्ह नव्हे काय? जर विश्वासार्ह आहे तर मग VALIDITY कशासाठी?
जर का एखादी फाईल VALIDITY न होता लातूर येथून जर परत आली तर हे प्रमाणपत्र देणारा अधिकारी दोषीआहे असे समजावे काय?
VALIDITY चे एक टेबल जर उपजिल्हाधिकारी कार्यालयातच वाढविले तर जमणार नाही काय? काय तो येथेचफैसला होवून सामान्याची ससेहोलपट तरी होणार नाही.कारण जातीचे प्रमाणपत्र मिळविताना किती कष्ट लागतातहे प्रमाणपत्र काढ्लेल्यालाच माहित...
प्रशासनाने या बाबत जरूर सकारात्मक विचार केल्यास जनतेला नक्कीच दिलासा मिळू शकेल.
26 March, 2012
majha avadta sachinkshan
मला आठवत असलेली सचिन ची अविस्मरणीय खेळी किंवा संस्मरणीय क्षण जर विचारात घ्यावयाचा झाल्यास मला एक प्रसंग आठवतो .सचिन तेव्हा अगदी बाल्यावस्थेतून किशोरवयाकडे नुकतीच वाटचाल करीत होता . आणि भारतीय संघ पाकिस्तानच्या दौर्यांवर होता.पेशावर येथे हा सामना होता
आणि पाउस पडल्यामुळे नियोजित एकदिवसीय अंतर राष्ट्रीय सामना रद्द केला गेला मात्र संपूर्ण stadium प्रेक्षकांनी तुडुंब भरल्यामुळे एक प्रदर्शनी सामना घेण्याचे ठरले .असा हा प्रदर्शनी सामना सुरु झाला .
जेव्हा सचिन मैदानात उतरला त्यावेळी पाकिस्तानी प्रेक्षक त्याला दुधाची बाटली दाखवून हिनवीत होते .जागतिक दर्जाचा लेग स्पिनर अब्दुल कादिर गोलंदाजीला होता आणि त्याकाळी अब्दुल कादिर चा लेगस्पिन ला फेस करणे भल्या भल्या फलंदाजाना अवघड जात असे आणि फलंदाजांची हि त्रेधातीरपिट पाहताना पाकिस्तानी प्रेक्षक साहजिकच आनंद घेत होते.
सचिन ला चेंडू टाकण्यासाठी अब्दुल कादिर सज्ज झाला आणि इकडे भारतीय प्रेक्षकांचा काळजाचा ठोका चुकला कारण ह्या नावाजलेल्या लेगस्पिनर पुढे आपला सचिन कसा खेळतो हे पाहण्याची जशी उत्सुकता होती तेवढीच मनात भीतीही होती आणि त्याचे कारण म्हणजे पाकिस्तानी प्रेक्षकांची गोलंदाजाला मिळणारी चिअरिंग आणि सचिन ला दाखविली जाणारी दुधाची बाटली.
पहिला चेंडू सचिन ने पुढे येवून उचलला आणि सरळ षटकार ठोकला. तसेच दुसरया चेंडूवरही सचिन ने पुढे येवून तसाच षट्कार मारला मग मात्र सचिनला हिणवणारे प्रेक्षक थोडे शांत झाले आणि श्वास रोखून तिसर्या चेंडूची वाट पाहू लागले. तिसरा चेंडू कादिर ने टाकला आणि सचिन ने तो सुद्धा शतकारासाठी उंच हवेत फटकावला मात्र झेल उडाला आणि अजीम हाफिज ला हा झेल घेता आला नाही आणि त्याने जीवदान दिले.
त्यानंतरच्या तीन चेंडूवर सचिनने एक षटकार आणि दोन चौकार फटकावले आणि त्या षटकांत एकूण २७ धावा काढल्या गेल्या.मला वाटते की अब्दुल कादिर हे षटक आयष्यात कधीही विसरू शकणार नाही..क्षणभर धावते वर्णन करणार्या comentator चा हि गळा भरून आला आणि तो काहीच बोलू शकला नाही.
तो क्षण कोणीही विसरू शकला नाही आणि बाटली दाखविणार्या प्रेक्षकाना सचिन ने निरुत्तर केले आणि मला वाटते की आज सचिन चे महाशतक जर त्या बाटली दाखविणार्या प्रेक्षकांनी पाहिले असेल तर त्याला स्वत:ची नक्कीच लाज वाटली असेल की अरे आपण हे काय केले ....
हा सामना बहुतेक १९८९ साली खेळला गेला आणि एका षटकांत सचिन ने अब्दुल कादिर कडून २७ धावा वसूल करून डोळ्यांचे अक्षरश: पारणे फेडले.
धन्य तो सचिन तेंडूलकर....!
बसमतनगर जी. हिंगोली.
मो. ९४२३१४१००८
वय -५२ वर्षे
व्यवसाय-व्यापार.
आणि पाउस पडल्यामुळे नियोजित एकदिवसीय अंतर राष्ट्रीय सामना रद्द केला गेला मात्र संपूर्ण stadium प्रेक्षकांनी तुडुंब भरल्यामुळे एक प्रदर्शनी सामना घेण्याचे ठरले .असा हा प्रदर्शनी सामना सुरु झाला .
जेव्हा सचिन मैदानात उतरला त्यावेळी पाकिस्तानी प्रेक्षक त्याला दुधाची बाटली दाखवून हिनवीत होते .जागतिक दर्जाचा लेग स्पिनर अब्दुल कादिर गोलंदाजीला होता आणि त्याकाळी अब्दुल कादिर चा लेगस्पिन ला फेस करणे भल्या भल्या फलंदाजाना अवघड जात असे आणि फलंदाजांची हि त्रेधातीरपिट पाहताना पाकिस्तानी प्रेक्षक साहजिकच आनंद घेत होते.
सचिन ला चेंडू टाकण्यासाठी अब्दुल कादिर सज्ज झाला आणि इकडे भारतीय प्रेक्षकांचा काळजाचा ठोका चुकला कारण ह्या नावाजलेल्या लेगस्पिनर पुढे आपला सचिन कसा खेळतो हे पाहण्याची जशी उत्सुकता होती तेवढीच मनात भीतीही होती आणि त्याचे कारण म्हणजे पाकिस्तानी प्रेक्षकांची गोलंदाजाला मिळणारी चिअरिंग आणि सचिन ला दाखविली जाणारी दुधाची बाटली.
पहिला चेंडू सचिन ने पुढे येवून उचलला आणि सरळ षटकार ठोकला. तसेच दुसरया चेंडूवरही सचिन ने पुढे येवून तसाच षट्कार मारला मग मात्र सचिनला हिणवणारे प्रेक्षक थोडे शांत झाले आणि श्वास रोखून तिसर्या चेंडूची वाट पाहू लागले. तिसरा चेंडू कादिर ने टाकला आणि सचिन ने तो सुद्धा शतकारासाठी उंच हवेत फटकावला मात्र झेल उडाला आणि अजीम हाफिज ला हा झेल घेता आला नाही आणि त्याने जीवदान दिले.
त्यानंतरच्या तीन चेंडूवर सचिनने एक षटकार आणि दोन चौकार फटकावले आणि त्या षटकांत एकूण २७ धावा काढल्या गेल्या.मला वाटते की अब्दुल कादिर हे षटक आयष्यात कधीही विसरू शकणार नाही..क्षणभर धावते वर्णन करणार्या comentator चा हि गळा भरून आला आणि तो काहीच बोलू शकला नाही.
तो क्षण कोणीही विसरू शकला नाही आणि बाटली दाखविणार्या प्रेक्षकाना सचिन ने निरुत्तर केले आणि मला वाटते की आज सचिन चे महाशतक जर त्या बाटली दाखविणार्या प्रेक्षकांनी पाहिले असेल तर त्याला स्वत:ची नक्कीच लाज वाटली असेल की अरे आपण हे काय केले ....
हा सामना बहुतेक १९८९ साली खेळला गेला आणि एका षटकांत सचिन ने अब्दुल कादिर कडून २७ धावा वसूल करून डोळ्यांचे अक्षरश: पारणे फेडले.
धन्य तो सचिन तेंडूलकर....!
बसमतनगर जी. हिंगोली.
मो. ९४२३१४१००८
वय -५२ वर्षे
व्यवसाय-व्यापार.
18 February, 2012
कृषी मूल्य आयोग
दि. १८-२-२०१२ च्या Agrowon च्या मुखप्रष्ठावर कृषिमूल्य आयोगाचे अध्यक्ष श्री अशोक गुलाटी यांचे एक वक्तव्य प्रसिद्ध झाले आहे जे कि सर्व शेतकर्याना अत्यंत नाउमेद करणारे आणि निराश करणारे असे वक्तव्य आहे.देशातील समस्त शेतकऱ्यांनी त्यांच्या या वक्तव्याचा जाहीर निषेध व्यक्त करायला हवा असे एक शेतकरी म्हणून मला वाटते.
" शेतीमालाला उत्पादन खर्चावर आधारित दर देणे अशक्य आहे " असे त्यांचे वक्तव्य आहे.जगाच्या पाठीवर जवळपास सर्वच देशांमद्धे शेतकरी आहेत.प्रमाण कमी अधिक असू शकते मात्र शेती हा सर्वत्र व्यवसाय म्हणून केला जातो.पण भारत हा देश जगाच्या पाठीवर असा एकमेव देश असावा कि जेथे शेतकर्यांचे यथेच्छ शोषण केले जाते आणि बिचारे शेतकरी हतबल होवून सारे काही निमुत्माने सहन करतात कारण कि ते संघटीत नाहीत.
मुळात कृषी मूल्य आयोगाची स्थापना हि शेतकर्याना उत्पादन खर्चावर आधारित शेतीमालाला भाव कसे मिळतील आणि अश्या पद्धतीने भाव मिळण्याच्या कामी ज्या काही अडचणी आहेत त्या दूर करून शेतकरी कसा सुखावेल किंवा तो कसा सुस्थितीत येईल व कर्जमुक्त कसा होईल या कामासाठीच केली गेली असली पाहिजे आणि त्या दृष्टीने या आयोगाने प्रयत्नांची पराकाष्टा करावी असे अपेक्षित आहे मात्र या कार्या ऐवजी जर कृषी मूल्य आयोगाचे अद्ध्याक्शाच जर असे निराशाजनक वक्तव्य करीत असतील तर आधीच सगळीकडून खचलेला शेतकरी निराश होवून आत्महत्त्या करणार नाही तर कशाच्या आधारावर जगेल ?
गेल्या ४-५ वर्षांपासून प्रत्येक वर्षी वाढत चाललेले रासायनिक खतांचे भाव,दरवर्षी वाढत चाललेले बी-बियाण्यांचे भाव,दरवर्षी बेसुमार वाढत जाणारे मजुरांचे दर आणि दरवर्षी उतरत चाललेले कृषिमालाचे भाव या बाबी चा सर्वंकष विचार केला तर कृषी मूल्य आयोगाने कृषी उत्पादनांची आधारभूत किमत कोणत्या पद्धतीने काढली आहे याचा संब्र्हम वाटतो.या समितीमद्धे प्रत्यक्ष शेती करणारे शेतकरी (वातानुकुलीत केबिन मद्धे बसून नावाला शेतकरी म्हणविणारे नव्हेत )समाविष्ट केले जातात किंवा नाही आणि जर ते असतील तर आधारभूत मूल्य नक्कीच योग्य निघू शकते .
शेतकरी तोट्यात आहेत हे अशोक गुलाटी हि मान्य करतात.मात्र हा तोटा भरून काढण्यासाठी सरकारने आर्थिक मदत करावी असे त्यांचे म्हणणे आहे.
माझ्या मते हि सरकारी मदत देण्यापेक्षा अर्थसंकल्पातील शेतीसाठी असलेली आर्थिक तरतूद फार मोठ्या प्रमाणावर वाढविणे अत्यंत गरजेचे आहे.जेव्हा देशातील ७०% लोक हे शेतीवर अवलंबून असताना शेतीसाठी शेतीसाठी अर्थसंकल्पात किती तरतूद आहे हे सर्व शेतकऱ्यांनी संघटीत होवून अभ्यास करणे गरजेचे आहे .
शेतकर्यांचे नेते राजू शेट्टी ,पाशा पटेल,शरदजी जोशी याना समस्त शेतकऱ्यांतर्फे विनंती आहे कि मागे उसाच्या भावासाठी जसे आक्रमक होवून लढा दिला त्यापेक्षाही मोठ्या प्रमाणावर लढा उभारून या असंघटीत वर्गाला आणि निष्पाप आणि मेहनत करून प्रामाणिकपणे जगणारया बळीराजाला न्याय मिळवून द्यावा.
अर्थशास्त्राचा नियम,मागणी आणि पुरवठा यांचा ताळमेळ इत्यादी गोष्टींशी शेतकर्याला कसलेही देणे घेणे नाही पण जसे इतर कोणत्याही उत्पादनाचे मूल्य ठरविण्याचे अधिकार त्या त्या वस्तूच्या उत्पादकाला असतो तसा अधिकार म्हणजे जेवढा खर्च त्या पिकावर शेवटपर्यंत झालेला आहे त्यावर शेतकर्याचा नफा लावून त्याला त्याचे मूल्य मिळाले पाहिजे.आणि जेव्हा अश्या प्रकारच्या नफ्याच्या शाश्वततेची हमी शेतकर्याला मिळेल तेव्हा हा बळीराजा नव्या जोमाने कृशीतून उत्पन्न काढून दाखवील आणि हा जोम यशस्वी झाल्यास जगात आर्थिक महासत्ता आपण होवून भारतात चालत येईल.आणि जोपर्यंत हे होत नाही तोपर्यंत या बळीराजाला सुखी झालेले पाहण्यापासून आपण वंचीत राहू असे दुर्दैवाने म्हणावे लागेल.
महादेव विश्वनाथअप्पा कापुसकरी
बसमतनगर जी.हिंगोली
मोब.९४२३१४१००८
02 January, 2012
जन्म हा अखेरचा
श्रीसिद्धांत शिखामणी या ग्रंथावर अभ्यासपूर्ण अशी आशिर्वचने डॉ.चंद्रशेखर शिवाचार्य महास्वामीजी यांनी केली ,या सर्व आशीर्वचनांचे संकलन म्हणजे " जन्म हा अखेरचा " .
डॉ.चंद्रशेखर शिवाचार्य महास्वामीजी यांची विद्वत्ता त्यांच्या प्रत्येक आशीर्वचनातून प्रकर्षाने जाणवते.
अवघड सिद्धांत साध्या आणि सरळ भाषेत समजावून सांगणे म्हणजे सोपे काम नव्हे.
गेल्या अनेक दिवसांपासून मी जन्म हा अखेरचा या ग्रंथाबद्दल ऐकून होतो परंतु प्रत्यक्ष वाचण्याचा योग आला नव्हता.परंतु मागील सोमवारी गुरुवर्यांनी ( श्री करबसव शिवाचार्य स्वामी )मंगल आरतीनंतर कोणत्याही सामाजिक किंवा धार्मिक विषयावर काही तरी बोलण्याचा आदेश दिला.आणि मला हा ग्रंथ वाचून त्यातील काही मुद्द्यांवर आपण बोलूया असा विचार मनात आला.आणि त्यानंतर हा ग्रंथ कुठे मिळेल अशी विचारणा मी योगेश महाजन यांचेकडे केली.परंतु घरी विचारणा केली असता पत्नीने सांगितले कि अहो हा ग्रंथ आपल्या घरी आहें !
त्यामुळे इतरत्र पाहण्याची काहीच गरज नाही.मला साहजिकच आनंद झाला.
मी जेव्हा या ग्रंथाचे वाचन करत असताना २५-३० पाने वाचून झाल्यानंतर तेव्हा मला स्वत:चाच राग आला कि आजपर्यंत हा ग्रंथ आपण का वाचला नाही ?
असे जाणवले कि या ग्रंथात एवढे अगाध ज्ञान आणि शास्त्रोक्त सुविचार उपलब्ध आहेत कि आपण या गोष्टींवर काही बोलू शकू इतकी विद्वत्ता आपल्याकडे नक्कीच नाही अशी मला जाणीव झाली.एवढ्या गहन आणि महत्वपूर्ण विषयावर बोलण्यासाठी जे प्रभुत्व लागते ते आपल्याकडे नाही अशी जाणीव मला झाली.
मात्र प्रत्येकाने हा पूर्ण ग्रंथ वाचावा असे मात्र मला मनापासून वाटते.
वर्तमानातील सारी शास्त्रे इंद्रिय सुखे व स्वार्थासाठी माणसास जोडतात त्यामुळे माणसाची वाटचाल पशुत्वाच्या दिशेने सुरु झाली आहें .मनुष्याला मनुष्यत्व सांभाळता नाही आले तर तो शिवत्व कसे मिळवणार ?
भक्त होणे हे मनुष्यत्वाचे लक्षण आहें,भक्त होताच स्वार्थ आणि सुखलोलुपता गळून जाते व शरनता येते.
हा ग्रंथ सदगुणपठ दाखवून पूर्णता,सुशांती देणारा आहें.
डॉ.चंद्रशेखर शिवाचार्य महास्वामिजी यांची प्रवचने अनेक मराठी वाचकांपर्यंत पोचविण्याचे श्रेय डॉ.शे.दे.पसारकर याना जाते.त्यांनी स्वामीजींच्या आशीर्वाचानांची तीअपणे काढून त्यांचे संकलन करून भाषांतर केले.ख्यातनाम पत्रकार तथा व्याख्याते विवेक घळसासी यांनी केलेल्या प्रस्तावनेत ते म्हणतात कि जन्माने वीरशैव असण्याचे भाग्य लाभलेल्यासांठी दोन शब्द लिहिले पाहिजे.व्यापार,उद्योग,शेती,नो
मी माझ्या शालेय जीवनापासून ते महाविद्यालयीन जीवनापर्यंत आणि त्यानंतरही अनेक पुस्तके वाचली मात्र जन्म हा अखेरचा या ग्रंथाचे वाचन म्हणजे एक अविस्मरणीय आनंद देणारा सुखद अनुभव आहें असे मला वैयक्तिकरित्या वाटते.आणि प्रत्येकाने हा ग्रंथ जरूर वाचावा असे मला मनापासून वाटते.मी स्वत: माझे गुरु श्री करबसव शिवाचार्य स्वामी आणि भूषण महाराज वाखारीकर यांचा अत्यंत आभारी आहें कारण त्यांनी मला हा ग्रंथ वाचण्यासाठी प्रेरणा दिली.
06 October, 2011
कोण म्हणतो हा देश कृषिप्रधान आहें ?
तसे पाहिले तर या क्षणाला हा नक्कीच उपहास आहें.कारण वातानुकुलीत केबिन मद्धे बसून शेतीबद्दल किंवा शेतकर्याबद्दल वाट्टेल तशी वक्तव्ये करणार्या राजकीय पुढार्यांनी शेतकऱ्यांच्या प्राथमिक गरजा,त्यांच्या दैनंदिन वेदना,त्यांची सदैव असलेली आर्थिक विवंचना यांचा कधी अभ्यास केला आहें ?
तेव्हा " कृषिप्रधान " किंवा " अर्थव्यवस्थेचा कना ",देशाचा पोशिंदा " इत्यादी इत्यादी जे बोलले जाते ते अक्षरश: थोतांड आहें.या देशाला कृषिप्रधान मानावे अश्या पावूलखुना कुठेही प्रतिबिंबित होताना दिसत नाहीत.या देशातल्या राजकीय नेत्यांच्या डोक्यात शेतकरी प्रथमस्थानी कधीच नव्हता आणि आजही नाही.
देशातील थोर-महान विचारवन्तांच्या वैचारिक बैठकीचा केंद्रबिंदू " शेती आणि शेतकरी " कधीच नव्हता आणि आजही नाही.मग हा देश कृषिप्रधान कसा ? केवळ तुम्ही आम्ही म्हणतो म्हणून ?
देशाच्या अर्थसंकल्पात शेतीवरील बजेट ला कितवे स्थान ?
दूरदर्शन वर शेती आणि शेतकरी या विषयाला कितवे स्थान ?
वर्तमानपत्रांमद्धे शेती आणि शेतकर्याला कितवे स्थान ?
लोकसभा/राज्यसभा/विधानसभा अधिवेशनात शेतीला कितवे स्थान ?
एवढे जरी तपासून पाहिले तर भारत हा कृषिप्रधान देश आहें असे म्हणण्याचे धाडस कोणी करू शकेल असे वाटत नाही.
म्हणे शेतकरी राजा !, " बळीराजा !
अहो राजा कोणाला म्हणावे ?... ज्याला उन्हातान्हात रांगेत उभे राहून आणि पोलिसांच्या काठ्या खाऊन आणि रोख पैसे देवूनही खते आणि बियाणे उपलब्ध करून दिले जात नाही त्याला ?
ज्याला उत्पादन खर्चावर आधारित शेतीमालाला भाव दिल्या जात नाही तो राजा ?
१२-१२ तास भारनियमन असताना विहिरीतील पाणी पिकांना देवू शकत नाही तो राजा ?
या तथाकथित राजाचे शोषण करण्यासाठी मात्र सर्वच जन बाह्या सरसावून बसलेले ...त्याचा माल बाजारात विकायला येताच भाव निम्म्यावर ...
आणि माल व्यापार्याच्या गोदामात गेला कि शासनाचा निर्यातीचा निर्णय जाहीर..म्हणजे अर्थातच व्यापार्याला दुप्पट भाव...
तरीही बिचारा हा असंघटीत घटक निमुटपणे सारे काही सहन करणार कारण अति सहनशीलता ...
किती शोषण करणार ? पुरे झाले आता...
१७६००० कोटी रुपयांचा भ्रष्टाचार करणार्या ए.राजा, खासदार कनिमोझी,सुरेश कलमाडी इत्यादी दिग्गजाना
जेलमद्धेही पंचतारांकित सुविधा आणि या बिचार्याने काही हजारांचे विजेचे बिल भरले नाही कि याची वीज कट...
हा कुठला न्याय ?
जर शासकीय आकडेवारी प्रमाणे देशात ७० टक्के शेतकरी असतील तर केंद्रीय अर्थसंकल्पात त्यांच्यासाठी किती तरतूद असावी याचा मापदंड गांभीर्याने आणि प्रामाणिकपणे ज्या दिवशी ठरविला जाईल तो दिवस या तथाकथित राजासाठी सोन्याचा दिवस ठरेल.
14 September, 2011
द्विपक्षीय निवडणूक पद्धत असावी
खरे तर भारतासारख्या विशालप्राय देशात इंग्लंड प्रमाणे लोकशाही असावी जेथे Democratic party आणि Republican party अशा दोनच पक्षांच्या फळ्या असाव्यात असे मला प्रामाणिकपणे वाटते.
आपल्या भारत देशात अनेक प्रादेशिक पक्ष असल्यामुळे निवडणुकीत मतदान करताना लोकाना विविध अनेक पर्याय असतात.काही लोक पक्षाचे कार्य न पाहता धार्मिक पातळीवर असलेल्या धोरणाप्रमाणे तर काही लोक जातीपातीच्या पातळीवरील धोरणाप्रमाणे मतदान करतात त्यामुळे एखाद्या विशिष्ट पक्षाचे बहुमत न येता त्रिशंकू अवस्थेत निकाल येतात आणि अनेक पक्षांची मदत घेवून सरकार तयार करावे लागते.ज्यामुळे ह्या सरकारला काही धोरणात्मक निर्णय घेताना या सर्वच लोकांचा विचार त्यावर घ्यावा लागतो.दुसरे म्हणजे विरोधी पक्षातही अनेक पक्षाचे लोक असल्यामुळे त्यांच्यातही अनेक प्रकारचे मतभेद असतात त्यामुळे त्यांच्यातही बळकटी येत नाही.
या सर्व गोष्टींमुळे हुजूर पक्ष आणि मजूर पक्ष हे दोनच पक्ष असले पाहिजेत जेणेकरून सत्तेवर असलेला एक पक्ष आणि उर्वरित पक्ष म्हणजे विरोधी पक्ष असे स्वरूप असेल त्यामुळे विरोधी पक्षसुद्धा बळकट असेल त्यामुळे सत्तेवरील पक्षाला स्वैर वागता येणार नाही कारण वेसन विरोधी पक्षाकडे असेल.
देशातील सर्व बुद्धीजीवी वर्ग,सुजाण नागरिक,ज्येष्ठ स्वातंत्र्यसैनिक,समाजसेवक इ.लोकांनी सर्वंकष विचारविनिमय करून असे जर करता आले तर हा भारत देश जगाच्या पाठीवर आपले सार्वभौमत्व निर्विवाद सिद्ध करू शकेल यात तिळमात्र शंका वाटत नाही.
Subscribe to:
Posts (Atom)